S90.1. Stłuczenie palca (palców) stopy bez uszkodzenia paznokcia. S90.2. Stłuczenie palca (palców) stopy z uszkodzeniem paznokcia. S90.3. Stłuczenie innych i nieokreślonych części stopy. S90.7. Liczne powierzchowne urazy stawu skokowego i stopy. S90.8. Powrót do sportu. Czas powrotu do treningów trwa około 12 tygodni. Po wystąpieniu skręcenia stawu skokowego zaleca się stosować sztywny taping na czas treningu przez okres 1-3 miesięcy. Leczenie skręcenia stawu skokowego zależy od stopnia uszkodzenia. Polega na unieruchomieniu kończyny w ortezach lub operacyjnej rekonstrukcji więzadeł. Przez jaki czas musi być rehabilitowana skręcona kostka? Jak długo potrwa wykluczenie z codziennych aktywności spowodowane skręceniem stawu skokowego? Ile zwolnienia lekarskiego otrzymuje poszkodowany? Postępowanie po kontuzji obejmuje także rehabilitację stawu skokowego u fizjoterapeuty. Odpowiednio dobrane ćwiczenia na wzmocnienie stawu skokowego pozwalają odzyskać sprawność i umożliwiają powrót do normalnej aktywności, a jednocześnie zmniejszają ryzyko kolejnych urazów. Fizjoterapeuta może zastosować terapię manualną podpis ubezpieczonego lub jego pełnomocnika. W ZUS odwołanie od decyzji przysługuje każdej osobie ubezpieczonej, która ubiega się o otrzymanie świadczenia. Poprawnie uzupełniony dokument z pewnością skróci okres oczekiwania na przysługujące wsparcie. Gotowe wzory odwołań od decyzji ZUS można pobrać przez Internet. Ile Ci się należy za skręcenie kostki? Rodzaj urazu: Kwota: Ograniczenie ruchomości stawu skokowego bez zniekształcenia (zależnie od stopnia i dolegliwości) 1 500 – 37 000 zł: Ograniczenie ruchomości stawu skokowego ze zniekształceniem (zależnie od stopnia i dolegliwości) 22 500 – 62 000 zł GoĹ Ä : mala Re: Skręcenie stawu skokowego :(( IP: *.ar.wroc.pl 18.04.04, 22:36 lek nazywa sie altacet w razie co okłasy z wody z octem,a le to na opuchlizne, jest jeszce jakaś masć dla mnie pachnie jak tatarak. co do skrenia jazda na W jakich okolicznościach można uzyskać odszkodowanie za skręcenie stawu skokowego? Na skręcenie stawu skokowego, potocznie zwanego skręceniem kostki, narażeni są najczęściej sportowcy. W wyniku dużych przeciążeń stawu skokowego może dojść do jego skręcenia. Takie sytuacje mogą mieć jednak miejsce nawet w codziennym życiu. 3. Pasywne zgięcie grzbietowe stawu. Do kolejnego ćwiczenia potrzebny będzie ręcznik. Zaczep go za śródstopie, a końce trzymaj w dłoniach. Za pomocą rąk wymuś zgięcie grzbietowe w stawie skokowym. Zgięcie powinno być na tyle mocne, na ile pozwalają dolegliwości bólowe. Zalecenia: 3 x 15 powtórzeń Miałem wypadek przy pracy, a konkretnie zwichnięcie skręcenie i naderwanie stawów i więzadeł stawu skokowego i mam pytanie o odszkodowanie. Po 3 miesiącach jak zaczęła mi drętwieć ręka wysłano mnie do neurologa. Okazało sie że mam uszkodzone 2 nerwy. Na zwolnieniu byłem 180 dni potem skierowano mnie na zasiłek rehabilitacyjny LV2F9. Skręcenie stawu skokowego to jedna z najczęstszych kontuzji, która dotyka osoby aktywne fizycznie, przede wszystkim sportowców. Główną przyczyną jest zbyt intensywny wysiłek, ale niekiedy także zbyt wysokie obcasy lub źle dobrane obuwie. W niektórych przypadkach skręcenie stawu skokowego przeradza się w jego niestabilność. Oznacza to, iż skręt kostki będzie powracać, a dodatkowo może towarzyszyć uczucie uciekania stopy. Staw skokowy jest złożony ze stawu skokowego górnego oraz dolnego. Staw górny łączy kość piszczelową i strzałkową z kością skokową. Staw dolny znajduję się pomiędzy kośćmi skokową i piętową. W stawie możemy wykonywać ruchy zginania ku dołowi oraz ku górze, co umożliwia nam chód oraz skok. Wśród urazów stawu skokowego najczęściej mamy do czynienia ze skręceniami, zwichnięciami oraz złamaniami kości tworzących staw. Skręcenie stawu skokowego - co to jest? Skręcenia stawu skokowego (skręcenie kostki) należą do najczęstszych urazów wśród sportowców. Dotyczą wszystkich grup wiekowych, lecz najczęściej pojawiają się u osób młodych, narażonych na działanie dużych sił obciążających stawy skokowe. Do skręcenia dochodzi na skutek złego ustawienia stopy względem podłoża: podczas biegu, zeskoku, szybkiego chodu. Skręcenie powstaje gdy ruch w nim przekracza zakres fizjologiczny. Uszkodzeniu ulega: torebka stawowa, więzadła, chrząstka stawowa, a wewnątrz stawu może wynaczynić się krew tworząc krwiak. Skręcenie stawu skokowego - przyczyny Skręceniu sprzyja zwykle zbyt intensywny wysiłek fizyczny, ale może ono także powstać w wyniku noszenia zbyt wysokich obcasów lub źle dopasowanego obuwia. W większości przypadków uszkodzenie torebki i więzadeł dotyczy bocznej strony stawu. Dzieje się tak z powodu nagłego oparcia kończyny na zewnętrznej stronie stopy. Gwałtowne oparcie stopy na wewnętrznym jej brzegu powoduje uraz odwrotny od poprzedniego. Jeśli dojdzie do przekroczenia wytrzymałości tkanki kości podudzia wówczas mamy do czynienia ze złamaniem "widełek" stawowych, potocznie nazywanym złamaniem kostek. Skręcenie stawu skokowego - powikłania Uszkodzenie aparatu torebkowo–więzadłowego może prowadzić do niestabilności stawu skokowego. Jest to stan, w którym staw posiada nadmierną ruchomość w stosunku do normy. Charakteryzuje się ona nawracającymi skręceniami kostki oraz uczuciem uciekania stopy. Liczba możliwych płaszczyzn w których staw jest niestabilny zależy od siły urazu i od liczby zerwanych struktur więzadłowych. Lekarze wyróżniają: niestabilności proste, gdy uszkodzeniu ulega jedno więzadło, niestabilności złożone powstałe w wyniku uszkodzenia dwóch lub większej liczby więzadeł stawu skokowego. Zwykle są rezultatem zaniechania lub nieprawidłowego leczenia po pierwszym urazie (brak lub zbyt krótkie unieruchomienie). Polegają na częstych skręceniach nawet po najbardziej błahych urazach – np. po wchodzeniu na schody lub po nierównym podłożu. Powikłanie to jest bardzo groźne gdyż często bywa konieczna operacyjna rekonstrukcja struktur stabilizujących staw skokowy. Skręcenie stawu skokowego często jest traktowane jako błahy uraz. Tymczasem coraz częściej poprzez niewłaściwe postępowanie prowadzi do licznych powikłań. Do najgroźniejszych należy przewlekła niestabilność stawu. Dlatego też po każdym urazie należy udać się do lekarza (najlepiej lekarza ortopedy lub chirurga). Do objawów skręcenia stawu skokowego zaliczamy: ból w okolicy danego stawu, który będzie się nasilał podczas dotyku oraz próby wykonania ruchu w stawie; staw może stać się siny, co będzie oznaczało wytworzenie się krwiaka; staw będzie obrzęknięty, ocieplony, będzie posiadał zniekształcone obrysy; ograniczenie ruchomości w stawie; czasem może pojawić się zwiększenie zakresu ruchów w stawie, co świadczy o jego niestabilności. W przypadku dużego uszkodzenia wewnętrznej części aparatu więzadłowo-torebkowego może dochodzić do podwichnięcia kości skokowej, co objawia się przymusowym, nienaturalnym ustawieniem stopy. Skręcenie stawu skokowego - rodzaje Wyróżniamy trzy stopnie skręcenia stawu skokowego. W zależności od siły urazu może dojść do naciągnięcia bądź naderwania więzadeł, lub nawet do ich całkowitego zerwania: Pierwszy stopień: niewielkie naciągnięcie lub naderwanie więzadeł, brak jest objawów niestabilności lub są nieznacznie wyczuwalne. Objawia się niewielkim bólem, obrzękiem i ograniczeniem ruchomości stawu. Drugi stopień: częściowe zerwanie włókien więzadłowych. Niewielka niestabilność stawu objawiająca się bolesnością znacznego stopnia. Wyraźny jest obrzęk i ograniczenie ruchów. Trzeci stopień: całkowite zerwanie włókien więzadłowych. Wyraźna niestabilność stawu, występuje znaczny obrzęk i bolesność. Skręcenie stawu skokowego - pierwsza pomoc Pierwsza pomoc osobie, która doznała skręcenia kostki została szczegółowo przedstawiona w artykule Skręcenia - pierwsza pomoc - przeczytaj i dowiedz się więcej. Czytaj także: Siniaki - brzydkie, czasem też niebezpieczne Skręcenie stawu skokowego - badania Należy szczegółowo opowiedzieć lekarzowi o: zdarzeniu, ograniczeniach ruchu, ewentualnej niestabilności stopy oraz innych objawach. Lekarz dokładnie zbada staw oraz w zależności od wskazań wykona szereg dodatkowych badań. Pomocne w ocenie uszkodzeń mogą być: badanie ultrasonograficzne (usg), zdjęcie radiologiczne, tomografia komputerowa, magnetyczny rezonans jądrowy, coraz rzadziej wykonywana artrografia. Najlepsze warunki do oceny stawu przez lekarza występują bezpośrednio po urazie, zanim pojawi się obrzęk, bolesność i obrona mięśniowa. Skręcenie stawu skokowego - leczenie Postępowanie lecznicze zależy od bardzo wielu czynników, liczby uszkodzonych więzadeł, czy uszkodzenia są wewnątrz czy zewnątrzstawowe, a także od wieku, stopnia aktywności fizycznej pacjenta. Celem leczenia jest wygojenie uszkodzenia więzadeł stawowych oraz odzyskanie sprawności chorej kończyny. Lżejsze kontuzje można leczyć poprzez: intensywne chłodzenie uszkodzonego stawu okładami z lodu, stosowaniem miejscowo leków przeciwobrzękowych, uniesieniem kończyny w celu poprawy ukrwienia 24-godzinny odpoczynek. Skręcenie stawu skokowego - gips Gdy po 24 godzinach ból się nie zmniejsza należy zgłosić się do lekarza! Zdecydowana większość skręceń stawu skokowo-goleniowego, przy której występuje również złamanie lub odłamanie kości, jest leczona poprzez unieruchomienie gipsowe. Okres unieruchomienia jest zależny od stopnia skręcenia stawu i przy masywnych uszkodzeniach wynosi on 6-8 tygodni. Celem odciążenia stawu skokowego wskazane jest chodzenie przy pomocy kul. Skręcenie stawu skokowego - leczenie w zależności od stopnia kontuzji Skręcenie I. stopnia wymaga ograniczenia aktywności przez około 10 dni, do czasu ustąpienia obrzęku i miejscowej bolesności. Korzystnie działa chłodzenie, leki objawowe, opatrunek do chwili ustąpienia obrzęku. Zabiegi fizykoterapeutyczne takie jak terapia manualna, drenaż limfatyczny, masaż wirowy, pozwalają czasem skrócić okres absencji treningowej do 5-6 dni. Skręcenia II. stopnia, wiążą się z częściowym uszkodzeniem więzadeł, wymagają od początku stabilizacji w stabilizatorze lub ortezie przez 10-14 dni. Wskazana jest następnie weryfikacja procesu gojenia w badaniu USG. Intensywna fizjoterapia i leki objawowe przyspieszają powrót do treningu, jednak nie jest on możliwy wcześniej niż po 3-4 tygodniach. Skręcenia III. stopnia obejmują całkowite rozerwanie więzadeł stawu skokowego. Wymagają dłuższego unieruchomienia w stabilizatorze (najczęściej gipsie podudziowym) na około 4 tygodnie. Podczas leczenia konieczne jest monitorowanie procesu gojenia w badaniu USG. Zwłaszcza przed podjęciem aktywności fizycznej konieczne jest ultrasonograficzne potwierdzenie wygojenia uszkodzonych struktur więzadłowych. Wskazana jest również protekcja stawu przy użyciu ortezy lub tapingu do 10 tygodni po urazie. Skręcenie stawu skokowego - leczenie chirurgiczne Niekiedy jednak masywne uszkodzenia aparatu więzadłowo-torebkowego wymagają interwencji chirurgicznej. Zwłaszcza trzeci stopień skręcenia przebiegający z zerwaniem więzadeł wymaga długotrwałego unieruchomienia, a w późniejszym okresie prawidłowo prowadzonej fizyko- i kinezyterapii oraz terapii manualnej. Rekonstrukcje operacyjne obejmują zabiegi tzw. anatomiczne (wykorzystujące kikuty więzadeł, operacje z użyciem sztucznych implantów) oraz zabiegi typu artrotenodezy. Powodują one odtworzenie stabilizacji stawu, niestety, w większości przypadków prowadzą do ograniczenia zakresu ruchu oraz wcześniejszego pojawiania się zmian zwyrodnieniowych. W przypadku utrzymywania się objawów niestabilności stawu wskazane jest rozważenie kontynuacji programu rehabilitacji do pół roku a następnie stabilizacja operacyjna stawu. Domowe sposoby na skręcenie kostki Przy niewielkich kontuzjach możemy próbować wyleczyć się sami stosując proste metody. Jednakże zawsze musimy pamiętać o powikłaniach skręcenia i jeżeli objawy nie ustąpią po dwóch, trzech dniach wizyta u lekarza jest niezbędna. Domowe sposoby na skręcenie kostki da się podzielić na farmakologiczne i naturalne. Leczenie farmakologiczne: tabletki doustne (przeciwbólowe, przeciwobrzękowe, przeciwzapalne), maści i żele stosowane miejscowo, środki służące do przygotowania roztworów przeciwobrzękowych. Leczenie naturalne: polewanie zimną wodą, okłady z lodu, okłady z liści kapusty, okłady z roztworu wody i octu, okłady z żywokostu lekarskiego, okłady z liści "babki", masaże wirowe i ręczne. Skręcenie stawu skokowego - zapobieganie Aby uniknąć skręcenia stawu skokowego ważne jest stosowanie: odpowiedniej profilaktyki obrażeń występujących w danych dyscyplinach sportowych, odpowiedniego rodzaju obuwia sportowego, stabilizatorów profilaktycznych, odpowiednich wkładek chroniących przed przeciążeniami zapewniając jednocześnie prawidłową ruchomość w stawie skokowym. Należy unikać nadmiernie forsownych ćwiczeń, używać właściwych przyrządów sportowych oraz właściwe przygotowywać się do treningów. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Kiedy dochodzi do skręcenia kostki i jakie są tego objawy? Staw skokowy (kostka) należy do skomplikowanych układów kostnych, stąd też bardzo łatwo o jego uraz. Najczęściej do kontuzji dochodzi przy nadmiernym skręceniu stawu na bok (np. podczas złego stąpnięcia na krawędź stopy). Wypadki takie zdarzają się głównie zimą, kiedy nietrudno o poślizgnięcie. Pamiętaj, że możesz wtedy wnosić o odszkodowanie za skręcenie kostki, które zostanie wypłacone z polisy OC osoby lub podmiotu, odpowiedzialnego za stan nawierzchni. Objawem skręcenia kostki może być obrzęk i ból w okolicy urazu oraz stan zapalny. Można wyodrębnić trzy stopnie skręcenia kostki: Stopień I — gdy mamy do czynienia z lekkim skręceniem. W miejscu urazu nie ma widocznych zniekształceń, ale odczuwalny jest ból i może pojawić się krwiak. Taką kontuzję można opatrzyć i wyleczyć samodzielnie. Najczęściej stosowane są opaski elastyczne, aby ograniczyć ruchliwość stawu oraz zimne okłady. Stopień II — skręcenie kostki jest bardziej niebezpieczne i przeważnie zaleca się konsultację z ortopedą. Z uwagi na dokuczliwy ból i kłopoty z poruszaniem, usztywnia się staw skokowy. Zażywa się także środki łagodzące ból i redukujące stopień zapalny. Stopień III — Konieczne jest unieruchomienie stawu skokowego, zaleca się opatrunek gipsowy na okres od 2 do 4 tygodni, a po jego zdjęciu, nałożenie specjalnego stabilizatora. Należy pamiętać, że większość tego typu kontuzji wymaga konsultacji z lekarzem. Nieleczone skręcenie kostki może wiązać się z niebezpiecznymi powikłaniami. Unieruchomienie stawu skokowego na zbyt krótki czas lub jego niestaranne leczenie może przyczynić się do ponownych kontuzji w przyszłości. Rodzaje urazów Uraz głowy Najczęściej spowodowany uderzeniem. Następstwem może być pęknięta kość czaszki, wstrząśnienie mózgu czy krwiak śródczaszkowy. Uraz kręgosłupa szyjnego Do urazu może dojść np. w wyniku wypadku komunikacyjnego. Objawem mogą być nudności, bóle głowy czy odrętwienie. Uraz klatki piersiowej Spowodowany najczęściej upadkiem z wysokości lub silnym uderzeniem. Wynikiem tego mogą być złamane żebra czy mostek. Uraz barku Do zwichnięcia stawu barkowego często dochodzi podczas uprawiania sportu. Objawem zwichniętego barku jest silny ból i problemy z poruszaniem ręką. Uraz miednicy Najczęściej dochodzi do złamania miednicy. Uraz bardzo niebezpieczny, najczęściej spowodowany przez wypadek komunikacyjny lub upadek z wysokości. Uraz kręgosłupa Najczęstszą przyczyną urazów kręgosłupa są wypadki komunikacyjne. Objawem kontuzji to zaburzenia czucia, problemy z oddychaniem i niedowład kończyn. Uraz ręki Na uraz ręki składa się kontuzja kości śródręcza, kości nadgarstka oraz kości palców. Objawem urazu może być obrzęk, ból i problemy z poruszaniem. Uraz kolana Z kontuzją kolana często spotykają się sportowcy. Objawem poważnego urazu może być problem z wyprostowaniem nogi, silny ból i wysięk. Uraz stawu skokowego Uraz można podzielić na skręcenie, zwichnięcie lub złamanie stawu skokowego. Objawem kontuzji może być obrzęk, ból, krwiak i niestabilność stawu. Co przysługuje za skręcenie kostki? Bardzo często kontuzja stawu skokowego ogranicza poruszanie się, a w niektórych przypadkach wręcz uniemożliwia chodzenie. W związku z tym odszkodowanie za skręcenie kostki powinno pokryć szereg wydatków na leczenie i rehabilitację, w tym zrekompensować utracony dochód. W ramach odszkodowania, poszkodowany oprócz jednorazowego odszkodowania, może ubiegać się o następujące świadczenia: zwrot poniesionych kosztów w związku z niezbędnym leczeniem (wydatki na leki, konsultacje medyczne, koszty dojazdów do szpitala) zwrot kosztów za opiekę i pielęgnację poszkodowanego, świadczoną przez osoby trzecie (w tym rodzinę i bliskich) pokrycie kosztów dalszej rehabilitacji (dojazdów na zabiegi, zakupu niezbędnego sprzętu i urządzeń). W przypadku braku możliwości kontynuowania pracy zarobkowej lub prowadzenia własnej działalności gospodarczej można ubiegać się o zwrot utraconych dochodów. Zdarza się również, że leczenie wymaga opłaty z góry (np. specjalistyczne zabiegi w prywatnych placówkach). Wtedy poszkodowany może wystosować wniosek o zaliczkę i wypłatę z góry określonej sumy na leczenie. Należy pamiętać, że poszkodowany ma prawo wyboru do placówek medycznych i nie musi ograniczać się wyłącznie do państwowej opieki medycznej- -może w pełni z niej zrezygnować. Pamiętaj, że jeśli wnosisz o wypłatę odszkodowania z dobrowolnych polis NNW lub AC, warunki ich wypłaty oraz wysokość, zapisane są w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia oraz warunkach umowy. Odszkodowanie za skręcenie kostki obejmuje również stosowne renty. Przysługują one poszkodowanemu, jeżeli uraz spowodował długotrwały uszczerbek na zdrowiu i przyczynił się do pogorszenia warunków materialnych. Zatem można ubiegać się o: Rentę z tytułu niezdolności do pracy - zarówno tymczasowej, jak i stałej. Przysługuje osobie, która w wyniku urazu utraciła zdolność do pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej. Zdarza się, że poszkodowany ponosi dodatkowe, stałe koszty, związane z dalszym leczeniem i rehabilitacją. Wtedy przysługuje mu renta z tytułu zwiększonych potrzeb. W skrajnych przypadkach, gdy kontuzja wpłynęła na dalszy rozwój zawodowy – poszkodowany może wnosić o rentę z tytułu zmniejszenia się widoków powodzenia na przyszłość. Jakich dokumentów potrzebujesz? Aby otrzymać odszkodowanie, musisz wraz z wnioskiem do ubezpieczalni, skompletować inne dokumenty. Konieczne będą wszystkie rachunki i faktury za usługi medyczne, wykupione lekarstwa, urządzenia i sprzęt rehabilitacyjny. Odszkodowanie pokryje też koszty dojazdów na niezbędne zabiegi medyczne i związane z tym koszta. Nie zapomnij o opiniach lekarskich, potwierdzających uszczerbek na zdrowiu, możesz załączyć także skierowania na dalsze zabiegi oraz historię choroby. Bardzo pomocne w sprawie będą fotografie urazów. Jako poszkodowany możesz także wnosić o stosowne zadośćuczynienie za doznane cierpienie. Wtedy przyda się opinia sporządzona przez lekarza psychiatrę lub psychologa. Ile Ci się należy za skręcenie kostki? Rodzaj urazu Kwota Ograniczenie ruchomości stawu skokowego bez zniekształcenia (zależnie od stopnia i dolegliwości) 1 500 – 37 000 zł Ograniczenie ruchomości stawu skokowego ze zniekształceniem (zależnie od stopnia i dolegliwości) 22 500 – 62 000 zł Ograniczenie ruchomości stawu skokowego z powikłaniami (zapalenie kości, zmiany neurologiczne) 62 000 – 100 000 zł Zesztywnienie stawu skokowego (w pozycji zbliżonej do naturalnej) 15 000 – 50 000 zł Zesztywnienie stawu skokowego (w pozycji niekorzystnej czynnościowo) 30 000 – 100 000 Kiedy przysługuje Ci odszkodowanie za skręconą kostkę? Odszkodowanie za skręconą kostkę, należy się gdy: Doznałeś urazu wskutek poślizgnięcia lub potknięcia Doznałeś urazu wskutek błędu medycznego Miałeś wypadek komunikacyjny Miałeś wypadek w pracy Miałeś wypadek w rolnictwie Od chwili wypadku nie minęły 3 lata Posiadasz dokumentację medyczną Nadal się leczysz lub rehabilitujesz Wypełnij formularz, a my sprawdzimy bezpłatnie czy należy Ci się odszkodowanie Jak to działa? Wypełniasz formularz weryfikacji (to nic nie kosztuje!) Oddzwaniamy do Ciebie w ciągu 48h (lub najszybciej jak to możliwe) weryfikujemy czy możesz starać się o odszkodowanie wybieramy dla Ciebie najlepszą Kancelarię Prawną Nie wygrasz nie płacisz Historie naszych klientów Krystian z Suwałk Byłem jeszcze w pracy, gdy potykając się na schodach skręciłem sobie kostkę. Wszystko było dobrze, dopóki nie wystąpiły powikłania. Tu pojawił się problem z finansami. Nie sądziłem, że opieka medyczna w prywatnych placówkach, może tyle kosztować. Poczułem ulgę, gdy dowiedziałem się o przysługujących mi prawach do roszczeń. Nie było jeszcze za późno, więc napisałem do Helpfind – polecił mi to kolega z pracy. Poczułem ogromną ulgę, gdy na moim koncie pojawiły się dodatkowe środki. Jadwiga z Pruszcza Gdańskiego Zostałam potrącona przez samochód. Zauważyłam tylko światła reflektorów, a później obudziłam się na szpitalnym łóżku. Po 7 dniach wróciłam do domu z nogą w gipsie. Zapłaciłam za dodatkowe zabiegi i leki, głównie przeciwbólowe. Mój mąż uświadomił mnie, że za taki wypadek, należy mi się odszkodowanie. Chciałam, żeby ktoś mi w tym pomógł. Sugerując się opiniami, wybrałam Helpfind. Nie wierzyłam w to, ale dostałam sporą sumę pieniędzy. Aleksander z Wrocławia Spędziłem przeszło rok na wózku inwalidzkim, przez niewinny upadek złamałem obie nogi w kilku miejscach. To był koszmar, dodatkowo skierowano mnie na leczenie, które spowodowało tylko pogorszenie sytuacji. Błędna decyzja lekarzy sprawiła, że do dzisiaj nie odzyskałem pełnego czucia w stopie. Jeszcze przed wypadkiem czytałem o błędach lekarskich i odszkodowaniach za nie. Postanowiłem walczyć o swoje, z pomocą prawnika otrzymałem pokaźną kwotę i dodatkowe środki w ramach zadośćuczynienia. Twoja ocena: 0 Średnia ocena: Skręcenie to uraz, w którym dochodzi do przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Nieleczone bądź nieodpowiednio leczone skręcenie stawu skokowego może być przyczyną powstania niestabilności stawu oraz zmian następczych, takich jak uszkodzenie chrząstki stawowej czy zmiany zwyrodnieniowe stawu. Budowa i funkcje stawu skokowego Staw skokowy składa się ze stawu skokowego górnego oraz stawu skokowego dolnego. Staw skokowy górny, zwany również stawem skokowo-goleniowym, stanowi połączenie końców dalszych kości podudzia z kością skokową. Torebka stawowa przyczepia się do brzegów powierzchni stawowych, które wchodzą w skład stawu. Torebkę stawową po obu bokach wzmacniają więzadła: trójgraniaste, skokowo-strzałkowe przednie i tylne, piętowo-strzałkowe. W stawie skokowym górnym zachodzi ruch zginania grzbietowego oraz podeszwowego. Podczas wykonywania ruchów staw skokowy górny jest częściowo sprzężony ze stawem skokowym dolnym. Staw skokowy dolny jest utworzony przez powierzchnie stawowe kości skokowej, piętowej oraz łódkowej. Staw wzmacniają więzadła: POLECAMY skokowo-piętowe (przednie, tylne, boczne, przyśrodkowe oraz międzykostne), piętowo-łódkowo-podeszwowe, trójgraniaste, skokowo-łódkowe. Staw skokowy dolny odpowiada za ruchy odwracania i nawracania stopy. Podczas odwracania stopy brzeg przyśrodkowy unosi się, a boczny obniża. Natomiast w ruchu nawracania stopy brzeg boczny zostaje uniesiony z równoczesnym obniżeniem brzegu przyśrodkowego. W ruchach odwracania i nawracania stopy staw skokowy górny nie bierze udziału. Ruchy te są wykonywane tylko w stawie skokowym dolnym. Skręcenie To uraz, w którym dochodzi do przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Wskutek skręcenia uszkodzeniu ulegają części miękkie, takie jak torebka stawowa, więzadła i chrząstka stawowa. Skręcenie przebiega z rozerwaniem torebki stawowej oraz więzadeł, jednak bez przemieszczania powierzchni stawowych. Mechanizmy prowadzące do powstania urazu Mechanizm inwersji To połączenie ruchów zgięcia, przywiedzenia oraz supinacji. W tym mechanizmie uszkodzeniu ulegają więzadła boczne stawu skokowego (więzadło skokowo-strzałkowe przednie [ATFL] oraz więzadło strzałkowo-piętowe [CFL]). Uraz ten zdarza się najczęściej podczas biegu, zeskoku bądź poruszania się na nierównym podłożu. Mechanizm inwersji występuje znacznie częściej niż mechanizm ewersji. Mechanizm ewersji To połączenie ruchów wyprostu, odwiedzenia oraz pronacji. Jest to uszkodzenie stabilizatorów przyśrodkowych. W tym mechanizmie dochodzi głównie do uszkodzenia więzadła trójgraniastego. Izolowane rozerwanie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego Uszkodzenie tego typu powstaje w wyniku maksymalnego zgięcia grzbietowego stopy. Bloczek kości skokowej rozrywa więzadło (wysokie skręcenie stawu skokowego). W powyższych mechanizmach urazów siły działające na staw mogą być różne. Ważna jest więc odpowiednia ocena stopnia uszkodzenia, która umożliwi wdrożenie właściwego postępowania leczniczego; jest ono bardzo istotne. Stopnie uszkodzenia I – uszkodzenie polega na naciągnięciu torebki stawowej oraz więzadeł, bez cech niestabilności. Występują niewielkie dolegliwości bólowe, obrzęk oraz ograniczenie ruchomości; II – występuje rozerwanie torebki stawowej oraz przerwanie włókien kolagenowych w więzadłach. Pojawia się nieznaczna niestabilność, łatwo zauważalny obrzęk, ograniczenie ruchomości, a także charakterystyczna bolesność uciskowa; III – zaliczany jest do ciężkich uszkodzeń stawu skokowego. Dochodzi do rozerwania torebki stawowej oraz całkowitego przerwania ciągłości więzadeł. Występuje niestabilność stawowa, znaczny obrzęk, duże ograniczenie ruchu oraz bolesność. Objawy silny, ostry ból, zlokalizowany głównie po stronie bocznej stawu, tkliwość uciskowa w miejscu urazu, krwiak, zmniejszona ruchomość stawu, niestabilność stawu. Diagnozowanie skręcenia stawu skokowego Badanie podmiotowe. Szczegółowy wywiad z pacjentem – wywiad z pacjentem powinien być dokładny, uzyskane informacje mogą bowiem bardzo ułatwić dalszą diagnostykę. Wywiad powinien zakładać następujące pytania: W jakich okolicznościach doszło do skręcenia? Jaki czas upłynął od momentu kontuzji? Czy w ciągu 48 godzin od urazu pacjent był zdolny do samodzielnego chodzenia? Czy w przeszłości zdarzały się już tego typu kontuzje tej samej kończyny? Czy wdrożono jakiekolwiek postępowanie wobec kontuzjowanej kończyny? Badanie przedmiotowe Oględziny – oglądanie poprzedza zazwyczaj badania dodatkowe. Jego zastosowanie nie zawsze jest jednak konieczne. Podczas oglądania kontuzjowanej kończyny należy zwrócić uwagę na obecność potencjalnych deformacji, które mogą świadczyć o złamaniu, a także na obrzęk, jego lokalizację, zasięg oraz rozmiar. Informacje te mogą sugerować naderwanie bądź nawet zerwanie elementów aparatu więzadłowo-torebkowego stawu skokowego. Palpacja – czyli badanie dotykiem, jest próbą lokalizacji oraz oceny uszkodzeń poprzez dotyk. Ważnymi elementami podczas tego badania są: dolegliwości bólowe, zakres ruchu, siła mięśni. Testy funkcjonalne: Test szuflady przedniej – ocenia stan więzadła skokowo strzałkowego przedniego. Wykonanie: leżenie na plecach. Kończyna dolna badana lekko zgięta. Test polega na ustabilizowaniu przez terapeutę jedną ręką kości piszczelowej od strony przedniej i objęciu drugą ręką pięty. Następnie wykonuje się ruch stopą w stawie skokowym górnym w kierunku brzusznym, odbywający się wbrew oporowi ustabilizowanej kości piszczelowej. Jeżeli ruchomość stopy jest zwiększona w porównaniu do drugiej stopy, to wynik testu jest pozytywny, co oznacza niestabilność piszczelowo-skokową. Test wychylenia kości skokowej (talar tilt test) – służy do wykrycia potencjalnych uszkodzeń bądź zerwań więzadeł pobocznych. Wykonanie: leżenie na plecach. Terapeuta chwyta ręką za piętę pacjenta, drugą ręką stabilizuje podudzie w części dalszej. Podczas badania więzadeł kostki bocznej terapeuta wyczuwa palcami więzadło piętowo-strzałkowe i maksymalnie prostując stopę w stawie skokowym, doprowadza do jej supinacji poprzez ruch przywodzenia. Wynik testu jest dodatni przy obecnym wyraźnym rozwarciu stawu lub jeżeli różnica wychylenia kości skokowej jest większa niż 10° w porównaniu do drugiej kończyny dolnej. Podczas badania więzadła kostki przyśrodkowej terapeuta sprowadza stopę do pozycji pośredniej i wykonuje jej nawrócenie. Wynik jest pozytywny, jeżeli jest obecne wyraźne rozwarcie stawu bądź wychylenie kości skokowej. Test rotacji zewnętrznej (test Kleigera) – służy do wykrycia uszkodzeń więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Wykonanie: siad na brzegu stołu rehabilitacyjnego, tak by kończyny dolne były zwieszone. Terapeuta jedną ręką stabilizuje podudzie, chwytając je od przodu w części bliższej. Druga ręka wykonuje w tym czasie szybki, zdecydowany ruch rotacji zewnętrznej stopy. Ruch ten powoduje obrót kości skokowej wokół osi pionowej oraz napięcie włókien więzozrostu w wyniku jej napierania na obie kostki. Wynik jest pozytywny, jeżeli występuje ból na stronie przednio-bocznej stawu skokowo-goleniowego. Test wyciskania (squeeze test) – polega na ocenie obecności uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Wykonanie: siad na brzegu stołu rehabilitacyjnego, tak by kończyny dolne były zwieszone. Terapeuta wykonuje kompresję od obocznej i przyśrodkowej strony goleni w połowie jej długości. Wynik jest pozytywny, jeżeli pojawi się ból na poziomie więzozrostu, mogący świadczyć o uszkodzeniu jego włókien. Wykazuje on jednak największą czułość przy poważniejszych uszkodzeniach. Badania dodatkowe: badanie USG – pozwala na ocenę poszczególnych elementów układu więzadłowo-torebkowego, ustalenie rozmiaru oraz lokalizacji krwiaka, wysięku, a także na ocenę stanu błony maziowej i więzozrostu piszczelowo-strzałkowego, rezonans magnetyczny – pozwala na ocenę stanu więzadeł oraz problemów chrzęstno-kostnych, tomografia komputerowa, badanie RTG. Postępowanie rehabilitacyjne Prawidłowa diagnoza jest ważnym elementem, który pozwala zaplanować odpowiednie leczenie. Rehabilitacja skręconego stawu jest zależna od wielu czynników, takich jak: wielkość obrażenia, wiek pacjenta, jego poziom aktywności fizycznej, powtarzalność skręcenia. Nieleczone bądź nieodpowiednio leczone skręcenie stawu skokowego może być przyczyną powstania niestabilności stawu oraz zmian następczych, takich jak uszkodzenie chrząstki stawowej czy zmiany zwyrodnieniowe stawu. Farmakoterapia Leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne należy przyjmować na początku okresu we wszystkich trzech stopniach urazu. Nieodłącznym elementem w mechanizmie skręcenia stawu skokowego jest rozwijający się stan zapalny. Stan zapalny uwalnia tzw. mediatory stanu zapalnego, które prowadzą do aktywacji bądź zahamowania wielu układów enzymatycznych, wtórnych przekaźników oraz elementów układu immunologicznego. Ich zadaniem jest eliminacja czynników szkodliwych oraz odbudowanie uszkodzonej tkanki. W niektórych przypadkach mediatory stanu zapalnego mogą wpływać na pogłębienie procesu zapalnego. Proces zapalny w stawach powoduje przerost błony maziowej, która w konsekwencji przedostaje się do jamy stawu tzw. łuszczki, przez co zostaje uszkodzona chrząstka oraz nasady kości. Zapalenie przechodzi dalej na tkankę łączną. Leki hamujące proces zapalny NLPZ wpływają na zahamowanie aktywności mediatorów stanu zapalnego z różną siłą. Spośród NLPZ najczęściej stosowanych podczas skręcenia stawu skokowego są pochodne kwasu indolooctowego i arylooctowego, do których zalicza się diklofenak bądź pochodne kwasu propionowego (ibuprofen, ketoprofen, naproksen). Terapia lekami przeciwkrzepliwymi, które wpływają na zahamowanie procesu krzepnięcia krwi oraz powstawania zakrzepów, jest konieczna w skręceniach stawu skokowego II i III stopnia, w których dochodzi do uszkodzenia torebki stawowej oraz powstania obrzęku. Najczęściej stosowanymi lekami są leki antytrombinowe. Ich przedstawicielem jest heparyna. Wykazuje ona działanie przeciwzapalne,... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź