Pop Art. Mouvement artistique réputé pour sa tendance à délaisser les notions habituelles des beaux-arts pour se concentrer sur ou parodier les médias de masse et la culture populaire. Le Pop Art peut se retrouver dans tous les arts visuels, dont la peinture, la sculpture, le dessin, le cinéma ou les installations d’art. Pop art is a movement that emerged in the mid-20th century in which artists incorporated commonplace objects—comic strips, soup cans, newspapers, and more—into their work. The Pop art movement aimed to solidify the idea that art can draw from any source, and there is no hierarchy of culture to disrupt this. Popatrzcie na poniżą listę ubrań i dodatków w stylu boho: Sukienki maxi lub mini na co dzień, ze sznureczkami przy dekolcie. Mogą mieć odkryte ramiona albo mieć zabudowany lub hiszpański dekolt. Bluzki z haftem, koronkowe, ażurowe, z bufkami, w stylu hiszpańskim. Luźne spodnie z materiału i szorty z kwiatowymi haftami. Styl vintage ubrania męskie. Styl vintage męski jest często błędnie uznawany za synonim stylu retro. Oczywiście są tutaj wspólne cechy, ale jest jedna zasadnicza różnica. Moda męska retro, o czym wspomniałyśmy, to nowe ubrania, będące inspiracją z przeszłości. Z kolei ubrania w stylu vintage to nie modowa inspiracja, a Pop art styl v oblečení je trend, který se stává klasikou. Oblečení s bláznivými vzory a křiklavými barvami, aktivně blikajícími v reklamách, se stalo trendem mezi mladší generací. Jasné šílenství vytvořené návrháři s potěšením nosí šokující celebrity, například Katy Perry, Riana, Miley Cyrus. Pop-art w Polsce. Pop-art nie przyjął się w Polsce tak jak w Stanach Zjednoczonych czy zachodniej Europie. Kierunek ten zwrócił jednak uwagę polskich artystów ponownie na sztukę figuratywną, nowy sposób wykorzystania przedmiotów pospolitych. Benon Liberski czy Jerzy Krawczyk zaadaptowali styl pop-artu dając fotograficznie Pop-art. Nurt artystyczny, który nazwano pop-art narodził się w USA i Wielkiej Brytanii na początku lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Pop-art w sztuce przejawia konsumpcyjny styl życia ludzi, którzy zaczęli czerpać z dóbr materialnych. Na ten rodzaj sztuki duży wpływ miała kultura masowa, którą tworzyły reklamy zarówno Jedne trendy zostają, inne odchodzą, tak dzieje się od wielu lat w modzie. Istnieją jednak i takie, których kontynuację chętnie zobaczymy w tym roku. Projektanci w trosce o klimat, (to też ostatnio stało się bardzo modne) coraz częściej zamiast prześcigać się w nowinkach modowych, serwują nam te same elementy garderoby w nieco O sezon wiosna-lato 2022 zadbały największe doy mody, jak Versace, Jil Sander, Dundas czy Blumarine. W trendach znów będą proste kolczyki koła w rozmiarze XL. Nowością będą bogato zdobione modele, które przykuwają uwagę. Blumarine stawia na kolczyki kiła z motywami motylków, Jil Dander ozdabia je perłami, a Dundas łączy je z Łańcuchowa bransoletka. Z afisza nie schodzą także łańcuchy. W 2022 roku eksperymentujemy z wielkością, fakturą i połyskiem. Jeśli znudziły się wam już naszyjniki skonstruowane na bazie poprzeplatanych ogniw (a nie byłoby w tym nic dziwnego, w końcu modne są już od kilku sezonów), zainwestujcie w łańcuchową bransoletkę. SzNKMd2. Styl pop art każdy widział choć raz w swoim życiu, nawet jeśli nie wiedział, że to dokładnie ten styl. Pop art wbrew pozorom nigdy się nie skończył i wiele z jego elementów można dostrzec dzisiaj. Jaskrawe, kolorowe reklamy atakują ludzi z każdego zakątka, przemysł mody rozrósł się do niebotycznych rozmiarów, muzyka pop znów jest na topie, a plotki o gwiazdach są na porządku dziennym. Jak dokładnie powstał i czym się charakteryzował styl pop art? Geneza stylu pop art Geneza stylu pop art jest dość prozaiczna. Styl ten powstał w latach 50. XX wieku, jako bunt przeciwko sztuce wysokiej oraz jednoczesne nawiązanie dialogu sztuki i życia codziennego. Termin „pop-art” pochodzi od Lawrence'a Allowaya, nadzorcy brytyjskiego muzeum. Użył tego terminu, aby opisać nową formę „popularnej” sztuki, która miała nowoczesny charakter. Popularność pop artu rozprzestrzeniła się w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w latach 60. Styl pop art jest oparty o proste pokazywanie przedmiotów codziennego użytku lub sławnych ludzi. Dlatego większość pewnie widziała słynną zupę Campbella w puszce, kolorową Marilyn Monroe czy Myszkę Miki Dominującą siłą w świecie sztuki był ekspresjonizm abstrakcyjny, który, choć chwalony przez poważnych miłośników sztuki, miał pewne problemy z kontaktem z publicznością. Najwyższy czas, aby kultura popularna i konsumpcjonizm wkroczyły do sztuki! Cechy charakterystyczne pop artu Po zakończeniu II wojny światowej ludzie mieli możliwość zarabiania i wydawania pieniędzy bez większych ograniczeń. Masowa produkcja i konsumpcja napędzały dodatkowo reklamy w radiu i telewizji. Wydarzenia te miały bezpośredni wpływ na początek ruchu pop art, który rozpoczął się w latach 50. XX wieku w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Artyści dążący do innego podejścia do malarstwa i innych form sztuki byli inspirowani celebrytami, gwiazdami filmowymi i produktami kupionymi w sklepach. Styl pop art to także stosowanie ironii i humoru jako sposobu na komentowanie bieżących wydarzeń w modzie, polityce i sprawach społecznych. Najpopularniejsze cechy pop art to: połączenie klasycznych obrazów z elementami klasycznej reklamy i konsumpcjonistycznego trybu życia, obrazy w stylu pop art mają widoczne loga znanych marek, np. Coca Cola, obsesja na punkcie sławy i kult celebrytów, wywyższanie do rangi sztuki przedmiotów użytku codziennego, bunt przeciwko sztuce wysokiej i zacieranie granic pomiędzy nią a sztuką niską żywe, ekspresyjne kolory - czerwony, żółty i niebieski. Wnętrza w stylu pop art Pop art i design były ze sobą powiązane od samego początku. Ponieważ kolorowe grafiki były komercyjne, kwestią czasu było, aby ich estetyka zaczęła wpływać na inne obszary projektowania - w tym projektowanie wnętrza w stylu pop art. Ruch ten traktował sztukę jako biznes - więc zarówno artyści, jak i projektanci pod ich wpływem chcieli stworzyć coś atrakcyjnego i komercyjnego. Pojawiające się w latach sześćdziesiątych meble pop artowe opierały się na tym samym zestawie jasnych kolorów, niezwykłych wzorów, solidnych geometrycznych kształtów i… plastiku! Plastik w tamtych latach stał się symbolem konsumpcjonizmu i jednocześnie nazywany był materiałem przyszłości. Meble i dodatki pasujące do stylu pop art są same w sobie dziełem sztuki. Wykonane w jasnych kolorach (często sprzecznych ze sobą) tworzą niezwykłą dynamikę we wnętrzu. Meble w stylu pop art są głównie przeznaczone dla osób młodych i żywiołowych. Podejście, które określa meble pop art, posiada 2 ważne elementy: odnosi się do współczesnych trendów i problemów, a także przedstawia mocny, ale nie ograniczony punkt widzenia. Dobrym przykładem mebla pop art jest sofa Marilyn. Duże, czerwone usta, które pełnią funkcję sofy, stały się popularne na całym świecie. To, co czyni go tak wyjątkowym i znaczącym, to fakt, że wygląda nierealnie, prawie kreskówkowo. Meble pop art po prostu „wyskakują z wnętrza” dzięki odważnym, mocnym kolorom oraz minimalistycznemu designowi. I nie zapominajmy o funkcjonalności! Przedstawiciele pop art Przedstawiciele pop art to zdecydowanie Andy Warhol, Richard Hamilton, Roy Lichtenstein, David Hockney, Jeff Koons, Robert Rauschenberg i Claes Oldenburg. Artyści tacy jak Andy Warhol, Roy Lichtenstein i Richard Hamilton zakwestionowali elitarną sztukę i tradycje artystyczne, wykorzystując obrazy i techniki zaczerpnięte z mass mediów i kultury masowej. Andy Warhol stał się synonimem amerykańskeigo stylu pop art. Jego prace charakteryzują się głównie obcesją na puncie celebrytów, przetwarzaniem produktów i reklam. Jego najbardziej znane seriale to „Campbell's Soup Cans”, przedstawienia Jacqueline Kennedy Onassis oraz „Death and Disaster”. Warhol współpracował z artystami takimi jak Jean-Michel Basquiat i markami komercyjnymi jak Perrier. Roy Lichtenstein opracował styl oparty na wizualnym języku komiksu. Głównymi cechami tego stylu były odważne kolory, czarne kontury i odcienie renderowane przez kropki Ben-day. Były to metody drukowania tonów w komiksach w latach 50. i 60. XX wieku. Charakterystyczny styl Lichtensteina odwoływał się do komiksów, z których czerpał większość swoich wczesnych materiałów źródłowych. Nawet w późniejszej serii prac Lichtenstein używał kropek Ben-Daya, aby przywołać komiczny styl na swoich płótnach i rzeźbach.